Прикольно, я даже не голосовал, а мне написали ваш голос принят.

Варианты ответов какие-то не такие...

В 1919—1921 гг. РККА участвовала в советско-польской войне. Подписав Брест-Литовский мирный договор, Россия де-юре признала независимость Польши, де-факто независимой с начала немецкой оккупации лета 1915 года (Германия оккупировала Польшу, Литву, часть Белоруссии западнее линии Двинск-Свенцяны-Пинск, Моонзундские острова, часть Латвии, включая Ригу и Рижский уезд, часть Украины). После прихода к власти Пилсудского Польша начала вынашивать планы восстановления великой Речи Посполитой «от моря до моря». 6 мая 1920 года польские войска заняли Киев, но к середине июля 1920 года были отброшены к границам Польши. Попытка Красной Армии наступать и далее закончилась для неё катастрофой; вместо ожидаемого большевиками восстания польского пролетариата местное население восприняло красноармейцев как русских оккупантов. В марте 1921 года был подписан мирный договор, передавший Польше Западную Белоруссию и Западную Украину.

Поддерживаю Романа.
Лично мне поляков жаль, НО своя рубашка ближе к телу. По этому жаль, что беластотчину Польше отдали.

Согласен. Вопросы не по теме, не учитывающие специфику событий.

Вот если есть желание можно почитать настроения населения Западной Беларуси. Это отрывок из "Хроники Ивенца". Эту хронику мне дал отец Лех с "белого костёла" в котором мы откопали колокол.

01 – 10.09. А. Гвардыян прыязджае з Вільнi. Ён замучаны падарожжам і хваробаю. Падчас Капітулы захварэў, таму прыязджае са спазненнем. Але таксама і ваенныя дзеянні (бамбардзіраванне жалезных дарог немцамі) прыпазняюць яго вяртанне. Расказвае нам  шмат сенсацыйных вядомасцей, якіх мы не чулі па радыё, як з вайны, так (стар.53) і з Правінцыяльнай Капітулы. Набажэнствы ў нас адпраўляюцца, як звычайна. Школа распачала сваю працу – дзеці школьныя маюць урачыстае набажэнства на пачатку навучальнага года. А. Цэлестын вядзе звычайную працу ў школе. Сярод людзей не ападае ваенная тэмпература, радыё прызывае да супакою, раўнавагі і веры, што вораг будзе пакананы. “Нават гузіка яму не дадзім! ...” – і іншыя лозунгі круцяцца паміж мястэчкам і вёскай.

10 – 16.09. Чуем па радыё, з вулічнага гучнагаварыцеля, што адступленне нашай арміі – гэта стратэгічнае адступленне, што паражэння яно нам не прынясе, гэта толькі ўдалы ход супраць нямецкіх войск. Над Віслай адбудзецца супраціўленне Прусіі і яе паражэнне. Лінія фронту дакладна не акрэслена. Пра гэтую вайну гавораць, як пра рухомую вайну, бо, як дасканала відаць з бальшавіцкіх выказванняў (нашае ж радыё вельмі агульнае, непадрабязнае), немцы акружылі з усіх бакоў Варшаву, прайшлі без боя праз Кракаў, ваколіцы Тарнова, прыйшлі хуткім ходам пад Вісток, Сан, даходзяць да Львова, іх дзеянні відаць нават у Любэльскім. Сталіца вырашае бараніцца. Немцы здабываюць Варшаву... Віленскае радыё перастае працаваць і выдаваць паведамленні, Варшава І не працуе. Відаць вялікае (стар.54) знэрваванне паміж людзей, амаль роспач. Няўжо ўсё ўжо прапала, няма надзеі на штосьці лепшае?! ...
А ў гэты час кс. Дзекан з Каменя аддае нам катэхэзу ў вёсцы Пагарэлка, якая належыць да яго парафіі, але знаходзіцца блізка ля нашага касцёла. Прымаем. Катэхэтам жа, тут званым ксяндзом прэфэктам, у Івянцы для двух школ будзе а. Цэлестын, вясковым прэфэктам будзе а. Ахілес у Старынках, Буцькавічах, Вірловічах, Кондратавічах, школе каля Мазулеўшчыны, Таўканах і Пагарэлцы. Каб аблегчыць працу, пры парафіі ёсць ровар (з таго часу як ёсць другі брат Войцех) і ...заказаны ў Варшаве матацыкл. Пакуль што а. Ахілес мае катэхэзу ў Старынках, Пагарэлцы, у агромнай школе каля Мазулеўшчыны, Таўканах – гэта вёскі, што ляжаць блізка ля Івянца, і можна туды лёгка дабрацца на ровары.

17.09. Нядзеля. Са сну, сапраўды са сну абуджаюць нас крыкі і несамавіты рух у мястэчку. Усю горкую рэчаіснасць прыносіць а. Гвардыяну пэўны чалавек з мястэчка і абвяшчае паведамленне, якое ў гэты час не аднаго Паляка забіла на месцы: “Бальшавікі ідуць! Ужо тут-тут ля мястэчка!” А. Гвардыян абудзіў а. Цэлестына, а. Ахілеса. Усе пагублялі галовы! А найбольш – а. Гвардыян...  Мы хадзілі (стар.55) з кутка ў куток, не ведаючы, што рабіць, з чаго пачынаць... А значыць, тое, што мы калісьці чыталі аб бальшавіках -  магчымае і тое, у што не верылася – аб бальшавіках, д’яблах родам з пекла, якія знішчаюць людзей, знішчаюць культуру матэрыяльную і духоўную, забіваюць ксяндзоў, здзекваюцца з каталіцкага касцёла, знішчаюць клас багатых людзей і ўладароў зямлі, - усё гэта сёння сталася страшнай рэчаіснасцю... Значыць, “дамоклаў меч вісеў над намі”! Трэба было ратавацца, уцякаць, бо інакш мы ўсе загінем! Усе гэтыя апісанні аб усходніх катах набралі цяпер яскравай праўды, перабольшанай так, што кожны пастанавіў самому бараніцца, не даваць сабе кінуцца ў пашчу льва чырвоных бальшавікоў! ... “Рабіце, што хочаце”, - сказаў кожнаму з нас і брату Войцеху а. Гвардыян, даючы тым самым нам права дзейнічаць самастойна... А. Цэлестын пастанавіў шукаць схованку дзе-небудзь на вёсцы, бліжэй да Налібоцкай пушчы; пасля яго адыходу бр. Войцех на ровары накіраваўся праз лес ў Пяршаі; а. Ахілес схаваўся ў нейкіх гаспадароў у мястэчку (на гэта толькі ён і мог рашыцца). А. Гвардыян жа пасля ўладкавання, калі гэта можна было так назваць, пэўных спраў (бо ўсё яшчэ заставаўся гвардыянам (стар.56) і пробашчам), пасля адпраўленя разам з а. Ахілесам Імшы, удзялення скарочанага хросту двум дзецям і ўдзялення споведзі некаторым асобам, на колькі толькі нервы маглі вытрымаць, аддаў ключы ад касцёла і кляштара дзяржаўцы, чалавеку фізічна працуючаму (рабочы клас бальшавікі найбольш шанавалі). Потым паверыў касцёл і кляштар апецы Божай і пайшоў у пэўны дом каля касцёла, на гары, адкуль хацеў сачыць за далейшым лёсам касцёла, даверанага яму. Расказваў мне праз пару дзён, якія сцэны разыгрываліся ў той час у касцёле, перш чым бальшавікі прыйшлі ў Івянец а нашыя парафіяне касцёл яшчэ не замкнулі і выраблялі, што толькі маглі... Так, напрыклад, пры канфесіяналах а. Ахілеса і а. Гвардыяна некаторыя жанчыны ўпадалі ў істэрыку, шалелі. Прагнулі споведзі і ўжо здалёк вызнавалі свае грахі!!! ... Ведама, ніхто не спадзяваўся такога хуткага чырвонага пекла! Страх і знерваванне аднаго пераходзілі на другіх, таму мястэчка амаль на працягу некалькіх гадзін апусцела. Хто што меў пры сабе браў і ўцякаў. (Пагублялі галовы нават камандуючыя войскам, асобнымі пляцоўкамі і станіцамі. Уцякалі са страхам салдаты з граніцы.) (стар.57) На некаторыя большыя станіцы бальшавікі ўжо ноччу напалі знянацку, паспальвалі там склады, жылыя дамы – усё гэта каштавала крыві нашых салдатаў. Войска з Івянца ўцякала ў накірунку Ліды, а на пытанне а. Гвардыяна “Што рабіць?”, капітан войска знайшоў адказ: “Хто што можа, няхай тое і робіць!” -  і дабавіў да гэтага ... кучу пракляццяў і параду: “Выпусціце сабе кулю ў лоб!” ...
Сапраўды, кожны дзейнічаў самастойна, таму ўзнікла вялікае замяшанне, з’явілася шмат плётак! ...
Уцёкі з кляштара мелі характар сапраўдных уцёкаў, і прычым уцёкаў не законнікаў, але людзей свецкіх. Найгоршым было тое, што немагчыма было знайсці даволі свабоднай вопраткі на некаторых з нас, з добрай тушай, якой мог бы пазайздросціць і кітаец.
Пінжак вельмі тоўстага мужчыны яшчэ і трашчаў на некаторых з нас! Але кожны рабіў, што мог! ...
Першая бальшавіцкая стража, якая складалая з конніц і некалькіх танкаў, шумна, са стральбой прыехала ў Івянец толькі каля паловы дванаццатага ўдзень. Іх мэтай было ачысціць мястэчка ад рэшткаў польскага войска, якому конніца наязджала на пяты. Першым актам новай улады гэтага бальшавіцкага аддзелу была рэвізія касцёла, а канкрэтна вежаў нашага касцёла. Бальшавіцкія шпіёны данеслі, што на вежах касцёла ў Івянцы схаваны карабіны maszynowe, stójki wojska і іншыя неіснуючыя рэчы. Рэвізію накіравалі ў наш касцёл, замест у Чырвоны, на касцёльнай вежы якога былі схаваны падобныя рэчы. Камендант гэтага аддзелу загадаў паклікаць пшэлажонага кляштара – монастыря – значыць, а. Гвардыяна (а ён у той час якраз прыйшоў у кляштар: цягнула яго да свайго, тут было найлепей). Затым камендант правёў дакладны агляд вежаў, захоўваючы пры гэтым вялікую асцярожнасць (увесь час у руцэ трымаў наган і загадваў а. Гвардыяну ісці ўперадзе). Пасля прыезда і акта пераходу мястэчка ў рукі бальшавікоў, дзень нядзельны прайшоў пад знакам няпэўнасці і чакання.

Отредактировано Скарбашукальнiк (2008-11-27 06:12:09 pm)

Все без переводчика ясно ,а переводчик не отрывается Скарб

Отредактировано ivan45 (2008-11-27 06:08:28 pm)

У меня выдает"403 Forbidden" вобщем мистика

Отредактировано ivan45 (2008-11-27 06:12:06 pm)

Ладно мужики, о том о сем можно спорить пока не лопнем, и ничего не решим и не изменим, все это уже далекая история. И отдельно описанная или рассказанная история не может отобразить всего масштаба  того времени!!!!!! С уважением.